Εφαρμογές:

• Πελματιαία απονευρωσίτιδα, άκανθα πτέρνας
• Ασβεστοποιός τενοντίτιδα ώμου
• Τενοντοπάθεια οπίσθιων μηριαίων, επιγονατιδικού τένοντα
• Τροχαντηρίτιδα ισχίου
• Σύνδρομο πρόσθιου και οπίσθιου κνημιαίου
• Μυϊκές κακώσεις
• Κυτταρίτιδα, τοπικό πάχος
• Επικονδυλίτιδα αγκώνα
• Πελματιαία απονευρωσίτιδα και άκανθα πτέρνας
• Μυοπεριτονιακός πόνος και δυσλειτουργία
• Θεραπεία των σημείων πυροδότησης του πόνου (Trigger points).
• Επώδυνος ώμος με συνοδό, μερική ρήξη υπερακανθίου μυός, ορογονοθυλακίτιδα, σύνδρομο πρόσκρουσης, τενοντίτιδα πετάλου στροφέων, παγωμένος ώμος
• Τροχαντηρίτιδα ισχίου με σύνδρομο λαγονοκνημιαίας
• Περιοστίτιδα κνήμης
• Επώδυνο γόνατο του άλτη με συνοδό τενοντίτιδα επιγονατιδικού
• Τενοντίτιδα αχίλλειου

Πώς λειτουργεί:

Συμπιεσμένος αέρας επιταχύνει ένα βλήμα με υψηλή κινητική ενέργεια το οποίο χτυπά το έμβολο – εφαρμογέα, ο οποίος εφαρμογέας του κρουστικού υπερήχου έχει με τη σειρά του τοποθετηθεί στην επιφάνεια του δέρματος ακριβώς πάνω από το επώδυνο σημείο του σώματος π.χ. επασβέστωση υπερακανθίου μυός ώμου.

Με αυτό τον τρόπο η παραγόμενη μηχανική ενέργεια μετατρέπεται σε υψηλή κινητική ενέργεια ακριβώς πάνω από το επώδυνο σημείο και ταξιδεύει μέσω των μαλακών ιστών με τη μορφή ακτινωτού κύματος.

Μηχανισμός Δράσης:

• Αύξηση της αιματικής ροής και μείωση της φλεγμονής στην πάσχουσα περιοχή του μυοσκελετικού.
• Τοπική καταστροφή των κυτταρικών μεμβρανών
• Απελευθέρωση περισσότερης ουσίας P. Η ουσία P είναι ένα πολυπεπτίδιο που έχει αναλγητικό αποτέλεσμα.
• Απελευθέρωση ενδορφινών προκαλώντας τοπικά μείωση του πόνου.
• Αναχαίτιση του ενζύμου COX II. Αναχαιτίζοντας τους φλεγμονώδεις διαβιβαστές όπως τα COX II τα κρουστικά κύματα παράγουν ένα αντιφλεγμονώδες αποτέλεσμα. Αυτό αποδυναμώνει την φλεγμονώδη διεργασία.
• Ενεργοποίηση της κυτταρικής άμυνας συμβάλλοντας στην απελευθέρωση των ελεύθερων ριζών τα κρουστικά κύματα βοηθούν στην ενίσχυση των ενδογενών κυτταρικών αμυντικών μηχανισμών του σώματος.
• Υπερδιέγερση των νευρικών ινών. Η υπερδιέγερση των νευρικών ινών μπλοκάρει την αύξηση των σημάτων πόνου και έτσι μεγεθύνει το αναλγητικό αποτέλεσμα.